اسناد و مدارکی دال بر این موضوع می باشد که اقوام اولیه ساکن در این شهر به تهران مهاجرت کرده و نام ونک تهران نیز بر گرفته از این شهر می باشد. مردم این شهر افراد خونگرم و با پشتکاری هستند که در طول تاریخ چند صد ساله این شهر افتخارات شگرف را کسب کرده اند...
شهر ونک در ۱۹۰ کیلومتری اصفهان و در ۳۳ کیلومتری شهرستان سمیرم قراردارد دارای آب و هوای معتدل کوهستانی می باشد از جاهای دیدنی این شهر عبات از:
۱- امامزاده زیدبن علی در ۱۷ کیلومتری جاده ونک به سمیرم
۲- امامزاده معصومه خاتون در ۲ کیلومتری غرب شهر
۳- چشمه ناز ونک و منطقه شمس آباد
۴- سد کمانه
۵- مناطق دیدنی دیگر که شامل مناطق کشاورزی می باشد عبارت از ۱- عقدک ۲- سرتنگ ۴- چمه ۵- نخودان ۶- حنا علی شاه ۷- جسور ۸- مندک و سهران ۹- و اطراف خود شهر نام شهر به قولی برگرفته شده از گونه درختان جنگلی فراوان بنام ون (ون زار) می باشد که در نهایت به ونک تبدیل گردیده است .
در لغت نامه مرحوم دهخدا و کتاب فرهنگ معین عنوان روستائی با بیش از سه هزار سکنه از توابع شهرستان سمیرم، استان اصفهان آمده است با وجود سنگ نوشته ها و سابقه تاریخی، دلالت بر قدمتی تا یکهزار سال پیش را دارا می باشد.
قدمت ونک
مدارک مکتوب به شرح زیر می باشد :
- در ده ونک تهران که بخشی از مردمش از شهر ونک بدانجا مهاجرت نموده اند. امامزاده ای به نام آسید قاضی الصابر ونکی مدفون است که در سال ۵۵۵ ه.ق وفات یافته است. با احتساب حداقل سن برای امامزاده قدمت ونک تهران حدود ۹۰۰ سال است و لذا قدمت شهر ونک بالای ۹۰۰ سال می باشد.
- از قدیمی ترین گورستان عمومی ونک که حدود ۵۰ سال پیش تخریب و در محل آن مدرسۀ سمیه تأسیس شده است هیچ گونه مدرکی در دسترس نیست. اما در گورستان شرقی ونک پس از چند ساعت بررسی و تحقیق به سنگ قبری دست یافتیم که ۵۶۴ سال قدمت دارد. متن نوشتۀ سنگ قبر به صورت تصویر و ترکیب خود آن در زیر آمده است :
الله محمد علی هذا القبر مرحوم [م] الشهید الارحمته الله بی بی بنت محمد در تاریخ ماه رجب سنه احد ستین ثمانیه [کذا] (سال ۸۶۱ هجری قمری)
متأسفانه اکثر کتابهای قدیمی ونک را چند سال پیش عتیقه خران شیرازی به یغما بردند و تعداد اندکی هم که احتمالاً موجود است در پستوها (انبارها) در تاریکی مطلق با گرد و خاک و نم و رطوبت دست و پنجه نرم می کنند.
موقعیت جغرافیایی ونک
شهر ونک با مختصات ۵۱ درجه و ۲۵ دقیقه طول شرقی و ۳۱ درجه و ۳۲ دقیقه عرض شمالی، در جنوب غربی استان اصفهان و در دامنه ی ارتفاعات زاگرس مرکزی قرار گرفته است. فاصله ی ونک تاشهر اصفهان، از طریق شهرهای سمیرم و شهرضا حدود ۱۹۰ کیلومتر است. ونک و حومه ی آن از شمال به شهرستان بروجن، از جنوب به شهرستان یاسوج، از شرق به شهرستان سمیرم و از غرب به شهرستان لردگان با مساحت ۵۰۰ کیلومتر مربع محدود می گردد. شهر ونک را می توان یکی از مراکز غنی گردشگری به حساب آورد. دلیل آن را هم وجود هوای بسیار مطبوع در فصل بهار و تابستان دانست که به دور از دود و دم و ساختمانهای شهرهای بزرگ بوده و منظره های طبیعی و بی نظیر خود را حفظ کرده است. دلیل دیگر را می توان، ارتفاع مناسب این منطقه از سطح دریا دانست و همچنین کوهها و چشمه های بیشماری که آن را احاطه کرده است. آب و هوایی همانند مناطق شمالی کشور، ولی در مرکز ایران زمین. در فصل پاییز و زمستان نیز منظره های کم نظیری شکل می گیرد که چشم و روح هر بیننده ای را باز و شاد می نماید. وجود مقبره های دو امامزاده، قدمگاه خواجه خضر، مناظر زیبای چشمه ناز، سد کمانه، دره قاش با چشمه و آبشار کوچک، تنگ امامزاده عقدک، چشمه های مزرعه ی چمه، چشمه های جسور و اسفراهان، مزرعه شمس آباد محل تلاقی دو رودخانه ی شمس آباد و گندمان، از صفحات زیبای این مجموعه است. شهرداری شهر ونک سعی کرده است که با فراهم کردن امکانات اولیه (از جمله راهسازی های جدید، مناطق اسکان و . . . ) برای گردشگران و سرمایه گذاران محترم، علاوه بر جلب رضایت خاطر ایشان، سهولت در دسترسی به مناطق مختلف این منطقه ی بی نظیر را فراهم آورد.
گیاهان دارویی ونك
در این بخش گیاهان دارویی شناخته شده منطقه را به شما معرفی کرده و برابر بررسی های انجام شده چگونگی استفاده از آنها را توضیح می دهیم. متأسفانه اطلاعات مکتوب قدمای ونک به دست نیامد اگرچه اکثر صاحبنظران، بر آنند که در ونک کتابی از زمان مرحوم کربلایی خسرو بزرگ و محمدخان جراح وجود داشته و مورد استفاده قرار می گرفته است، لذا اطلاعاتی که تقدیم شما می شود از نوع تجربی و سینه به سینه می باشد که امید است جوانان علاقمند منطقه و همچنین دیگر متخصصان از این اطلاعات مختصر بهره جسته و در راه تأمین سلامت مردم گام های موثری بردارند و این گیاهان جایگزین مناسبی برای داروهایی شیمیایی شوند. پس از مطالعه این قسمت که مردم ونک تجربه کرده اند، نظر شما را به اسامی گیاهان دارویی که آقای دکتر صفایی جمع آوری کرده اند جلب می کنم: آندشت: این گیاه در کوه رگ اسپید می روید و بادبر (بادشکن) است. مزه تند شبیه پیاز دارد و بوته اش شبیه لیزک است. اوشون ترکی: این گیاه شبیه گیاه مرزن جوش است و به شخص مبتلا به اسهال می خورانند. اولیله: چای کوهی هم به آن می گویند. دم کرده آن را برای رفع دردهای شکم و کمر استفاده می کنند. اووشون جیره یا ژیره: نوعی آویشن معطر گرم است که خاصیت بادبری دارد آن را به صورت دم کرده میل می کنند و یا کوبیده برگ های آن را روی غذا به خصوص تخم مرغ آب پز می ریزند.
نظرات شما عزیزان: